Van ‘gedesoriënteerd’ naar ‘een ondernemer met passie’: mijn verhaal achter Café Crochet

Hey hey! Mijn verhaal start al 10 jaar geleden, of nee, pakweg zo’n 13 jaar geleden. Afstudeerjaar 2010, middelbare school, Barnum. Het einde van een zalige schoolperiode, met een diploma op zak van Latijn-Moderne Talen met grote onderscheiding. Feestje toch? Voor de mensen rondom mij wel, voor mij absoluut niet. Want dat betekende dat ik moest kiezen voor een bepaalde vervolgopleiding.

Ga ik naar de universiteit? Of toch maar de hogeschool? Wil ik geneeskunde studeren? Of toch maar Management Assistant? Enfin, ik wist het niet. Toen had ik echt last van het “imposter syndrome“: ik dacht dat mijn succes op school te wijten was aan geluk, zoiets zou toch niet kunnen blijven duren, ik ga die studies niet aankunnen, er zijn veel mensen veel slimmer dan mezelf, etc.. Ik had met andere woorden ook geen greintje zelfvertrouwen op zak. Ik was gedesoriënteerd.

Ik had last van het “imposter syndrome” en was geweldig gedesoriënteerd.

Wat heb je dan finaal gekozen Sarah, hoor ik je nu denken.. Wel, ik koos ‘the safe option‘. De opleiding dat ik wist die ik aankon, dat garantie gaf op veel vacatures bij het afstuderen, dicht bij huis. Ik koos Office Management. Op zich is er niets mis met die opleiding, begrijp me niet verkeerd, maar voor mij was die opleiding gewoon té gemakkelijk. En dat begon te frustreren, serieus te frustreren. Ik studeerde precies een herhaling van mijn middelbaar. De eerste twee jaar van mijn opleiding krop je al die gevoelens op & het derde jaar: BOEM. Paniekaanvallen tijdens de pauzes, zitten hyperventileren op de wc, doemscenario’s in je hoofd (ik maakte de verkeerde keuze, shit, mijn leven is over). Nu vele jaren later moet ik soms lachen met de dingen waar ik toen mee in zat, maar goed alles heeft zijn tijd. Duidelijk.

Na mijn studies vond ik vrijwel onmiddellijk werk: eerst in de immo branche, daarna in de HR sector, maar dat alles gaf mij echt geen “klik”. Hiervoor was ik, zeg maar, niet op de aardbol gezet. En die desoriëntatie dat leidde tot ongenoegen privé ook. Ik was op van de stress, ik voelde mezelf echt niet goed (want als IK al niet weet wat ik wil, wie dan wel?) en ik werd diep diep ongelukkig.

Ik zocht een uitlaatklep, waarbij ik kon ontspannen en tot rust komen, alle hectiek en negative vibes van de werkdag kon achterlaten.

Ik zocht een uitlaatklep, iets waarbij ik kon ontspannen, tot rust komen en alle hectiek en negative vibes van de werkdag kon achterlaten… En die kwam er… aangeboden op een dienschaaltje door… la mama. Zij wou terug gaan breien. Er was een cursus dichtbij en we zouden met z’n tweetjes lekker een moeder-dochter moment inlassen 1x per week.

Ik kon toen al breien. Ik heb leren breien op 5-jarige leeftijd aan mijn buurvrouw Rita, een schat van een vrouw. Weliswaar vol gaatjes en foutjes, maar ik kon toch wat breien. De cursus die wij volgden opende echt mijn ogen: ja, dat is wat ik wil. HALLELUJA IK HAD EEN KLIK! Dat was echt zo een toffe hobby, ik wil hier alles van kunnen. En die hobby liep echt uit de hand, zeg maar. Ik leerde speciale technieken via online courses, ik reisde het land af voor speciale workshops, ik werd een echte autodidact. Trial & error. I was obsessed.

En dat ik echt goed en gepassioneerd werd in dat breien en haken, dat merkten de mensen rondom mij ook. Ik werd meer en meer gevraagd voor workshops, of als ik bepaalde wol ging verkopen in de toekomst. Ik besloot om te starten als zelfstandige in bijberoep en ging retouches (bah, achteraf gezien niets voor mij) combineren met workshops breien en haken. Het was pas toen mijn toenmalige baas mij vertelde dat hij op pensioen zou gaan, en dat ik dus een andere job zou moeten zoeken, dat het vuur pas echt aan de schenen lag.. Mijn bijberoep kwam in het gedrang. Wat nu???

Ik koos de springplank naar zelfstandigen via de RVA. Dan kreeg ik een compensatie voor mijn verloren job en moest ik zorgen dat ik op een bepaalde termijn volledig zelfstandig kon gaan. BEST DECISION OF MY LIFE. 

Ik koos de springplank naar zelfstandigen via de RVA. It was THE BEST DECISION OF MY LIFE.

Wat toen volgde is zo snel gegaan dat ik eigenlijk soms in mijn arm moet knijpen om het te geloven. Ik starte uit mijn garage, ging na 1 jaar naar een kleine winkel in de woning van mijn ouders in volle coronatijd en 3 maanden zwanger van Arthur. Maar ik was niet te stoppen. Ik zag mijn klantjes – ja jullie – wekelijks over de vloer komen en lessen volgen bij mij en ik voelde dat ik echt een meerwaarde kon betekenen in de levens van mensen. Ik had geproefd van de branche en droomde van een grotere winkel en die kwam er dan ook 2,5 jaar geleden met de huidige shop in Zarren. De rest van het verhaal is jullie wel goed gekend.

Café Crochet is er gekomen om mensen te laten ontspannen en te genieten van de mooiste hobby op de aardbol. Het is uiteraard de liefde voor het product en voor het geven van trainingen en workshops die mij steeds weer opnieuw doen opstaan met de glimlach. Maar veel belangrijker nog, en dat is dan ook mijn drijfveer om te blijven gaan (zelfs al heb ik een slechte dag, zelfs al ben ik ziek): Café Crochet is een levendige community van enthousiaste creatievelingen geworden met een hart voor wol en voor elkaar.. Jullie zijn gemotiveerd om bij te leren, om te groeien in jullie hobby, maar ook op persoonlijk vlak. Jullie helpen elkaar, jullie bieden elkaar een luisterend oor. Er kan gegrapt worden in mijn zaak, maar ook even goed eens goed gebleit. En dat is voor mij crème de la crème. Dat had ik nooit verwacht & dank ik echt hemel en aarde. Ik ben gedesoriënteerd gestart aan mijn journey, maar nu onderneem ik met passie. Café Crochet is een grote hechte community geworden, die elke dag groeit en bloeit, en waar je echt jezelf kan zijn.

Café Crochet is een levendige community van enthousiaste creatievelingen geworden met een hart voor wol en voor elkaar.

Ik zit nog lang niet aan het eind van mijn Latijn (lekker ironisch, als je weet waar mijn verhaal startte..) en ik heb nog heel wat in petto voor de toekomst. We gaan er gewoon voor samen, jij en ik, LET’S DO THIS. Samen kunnen we nog zoveel groeien en plezier maken.

Dankjewel om elke dag opnieuw langs te komen in de winkel. Dankjewel om lokaal online te shoppen. Dankjewel om lessen bij ons te volgen of voor jouw wekelijkse bezoekjes aan het open café. Dankjewel om de maandagavond live te volgen op Facebook. YOU GIRLS & BOYS, YOU ROCK MY WORLD.

Nog geen lid van onze Café Crochet Community op Facebook? Klik dan hieronder…