Chronisch creatief, maar ook chronisch diabetes type 1.

Vaak zien mensen alleen de kleurrijke, creatieve kant van mij: mijn passie voor haken en breien, en het opbouwen van mijn wolwinkel, Café Crochet. Ze kennen mij als die goedlachse madam met die stralende glimlach, altijd vol enthousiasme. 😊✨Maar wat ze niet altijd zien – wat ik ook niet altijd deel – is het deel van mijn leven dat in stilte zijn tol eist: mijn leven met diabetes type 1.

Nee, dat is niet gekomen door “te veel snoepen als kind” of “te veel cola drinken”. Nee, ik was ook geen “mollig kind”. Ik was amper zes jaar oud toen ik de diagnose kreeg. Gewoon pech. Het verkeerde DNA-lotje. 🎲 Dat lotje heeft mijn leven voor altijd veranderd. Het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben, maar het heeft me ook enorm veel strijd gekost.

Dit is mijn insulinepomp. 💉Die draag ik 24/7. Eerst voelde het als een gevangenis aan mijn lijf, een constante herinnering aan alles wat niet meer normaal was. Maar na jaren van vechten, frustratie en leren accepteren, is het nu mijn reddingsboei. Mijn pomp zorgt ervoor dat ik kan leven zoals ik dat wil – creatief, vrij en vol passie. Maar dat betekent niet dat het altijd vanzelf gaat. Zoals je op de foto kunt zien, was het vannacht allesbehalve een perfecte nacht. Maar ook dat hoort erbij. En we blijven gaan. 💪🔥

Ik ben een vechter geworden, niet omdat ik dat wilde, maar omdat ik moest. Toen ik in het laatste jaar van het middelbaar op studiereis naar Londen flauwviel, smeekte ik om een gewone cola. In plaats daarvan kreeg ik, door onwetendheid van mijn medestudenten, een cola light. Dat moment bleef hangen. Het werd meer dan een gênant incident – het werd een angst. Een angst om niet begrepen te worden. Om niet gehoord te worden. En die angst heeft me jaren achtervolgd.

Ik durfde niet ver van huis te studeren, bang dat ik ergens zou flauwvallen en niemand zou weten wat er aan de hand was. Mijn wereld werd kleiner. Ik koos voor een studie die niet echt bij mij paste, alleen maar omdat het veilig voelde. Maar in mijn laatste jaar crashte ik bijna. Het voelde alsof ik vastzat in mijn eigen lichaam, in mijn eigen hoofd. Alsof diabetes mijn hele leven bepaalde.😔😔😔

🌧️➡️☀️ Totdat ik een uitlaatklep vond.
Mijn mama stelde voor dat ik haken en breien eens zou proberen. Het was zo’n eenvoudig idee, maar het veranderde alles. Het gaf me rust, focus, en de ruimte om opnieuw adem te halen. Voor mij werd het bijna meditatief: met elke steek liet ik een slechte dag los. Ik kon een angstaanval verteren door mijn handen bezig te houden. Wat begon als een manier om mijn gedachten te verzetten, groeide uit tot een échte passie. Ik volgde lessen, specialiseerde me en ontdekte iets dat ik écht graag deed én waar ik wonderbaarlijk goed in was.

En zo werd Café Crochet geboren.
Vandaag is het niet zomaar een wolwinkel. Het is mijn droom die tot leven is gekomen. Het is een plek waar ik mezelf mag zijn, waar ik het tempo bepaal, en waar ik kan werken op een manier die goed is voor mij en mijn gezondheid. Maar bovenal is het een plek waar mensen zich welkom voelen. Waar er tijd is voor een luisterend oor, een warme babbel, en steengoed advies over garens, breien en haken. 🧶💖

Ik deel dit verhaal niet omdat ik medelijden wil – verre van. Ik wil bewustwording creëren. Diabetes type 1 is niet altijd zichtbaar, maar het is er altijd. Het heeft me veel gekost, maar het heeft me ook gemaakt tot wie ik ben: een vechter, een creatieveling, en een ondernemer met een hart voor mensen.

Voor iedereen die worstelt, zich niet begrepen voelt of zijn eigen pad zoekt: je bent niet alleen. Je bent altijd welkom bij Café Crochet – of je nu op zoek bent naar de perfecte bol wol, advies over je breiwerk, of gewoon een plek waar je mag zijn wie je bent. ❤️🤗 

Een fijne dag gewenst, en tot snel!

Liefs,
Sarah

38 reacties

  1. Proficiat met wat je hebt bereikt tot nu. Weinigen zouden dit kunnen doen. Diabetes is niet leuk. Ik bewonder je in wat je doet en kan. Goed voor jezelf zorgen en blijheid putten in je leuke maar niet te onderschatten job. Dat dit een passie is spuit ervan af. Dank daarvoor dat ik er deel kan van uitmaken. Gras Marieanne.

  2. Het is bewonderenswaardig hoe je ondanks de obstakels van diabetes je dromen hebt nagejaagd en gerealiseerd. Je hebt ook laten zien wat er mogelijk is als je blijft geloven in jezelf, ongeacht de omstandigheden. Je succes is een bewijs van je kracht en doorzettingsvermogen. Bij café Crochet is het een warm nest, waar iedereen zich welkom voelt. Bedankt dat ik dit mag meemaken. Gr Veronique

  3. Een ziekte hebben dat vanaf kindsbeen al je leven bepaalt, kan beide kanten uitgaan. Jij koos ervoor te vechten en je droom waar te maken. Chapeau! Veel mensen zijn onbekend met diabetes type 1, laat staan dat ze symptomen herkennen en weten wat ze moeten doen. Gelukkig zijn er nu allerhande sensoren en machientjes voorhanden die het iets controleerbaarder maken. Maar blijft niet gemakkelijk. Proficiat dat je er zo een positieve draai hebt kunnen geven. Je bent een prachtmens en alhoewel ik een uur moet rijden, is café crochet mijn favoriete winkel ❤️. Tot gauw

  4. idd Sarah, je schrijft dit nu niet om medelijden te hebben met jou , maar chapeau voor wat je bereikt hebt, ondanks je diabetes 1. Je bent een toplesgeefster die ons altijd helpt bij onze problemen met ons brei of haakwerk. Ook leuk dat je dit samen met jou mama kan doen. Doe zo verder, maar vergeet niet om af en toe ook tijd te nemen voor jezelf en jou gezin. grt Magda

  5. Sarah, je mag een dikke pluim op je hoed zetten ! Je enthousiasme en gedrevenheid spat ervan af !
    In Café Crochet is een plek gecreëerd waar je gewoon jezelf kan zijn. Bedankt dat we er mogen deel van uitmaken. Groetjes Ann

  6. Sarah,
    Wat een mooi verhaal. Jouw positiviteit en doorzettingsvermogen betekenen zeker voor veel mensen een grote steun. Je bent een warme persoonlijkheid waarbij iedereen zich goed voelt. Zo blij dat ik café crochet heb leren kennen. Jullie zijn een topteam. Dikke proficiat en en nog veel succes. Lieve groetjes. Karien

  7. Dank je om dit stukje privéleven met ons te delen, jij maakt dat iedereen vanaf het eerste moment zich ‘thuis’ voelt.. en dit komt deels door je doorzettingsvermogen, door je karakter, door wat je meemaakte, maar vooral door wie jij bent; een heel warme, lieve enthousiaste jongedame! Dank je wel dat ik er mag deel van uitmaken!

  8. Wat een verhaal Sarah. Een heel mooi idee geweest van je mama Leen die een deel van je leven veranderde in de positieve zin. Je bent een topmadam ,ondanks je diabetes 1 ben jij de bezige bij vol passie en gedrevenheid,je creativiteit die je met zoveel mensen deelt daar ben ik er ondertussen één van die in je wollensnoepwinkel mag komen genieten.Topteam!Bedankt om dat stukje privé met ons te delen.Grtjs Marina

  9. Het vergt heel wat discipline om hiermee te leven. Ik heb dat van dichtbij gezien, een man die door verkeerde behandeling diabetes type 1 opgelopen heeft als klein kind. Hij is intussen dik over 70,
    een heel slimme en goede man, en dikwijls misbegrepen geweest denk ik.
    Chapeau hoor wat je allemaal doet, en je leuke karakter en optimisme,
    nog veel succes met de wolletjes
    Groetekes Marjan

  10. Bedankt dat we in café crochet onszelf kunnen zijn, met al ons lief en leed, met al onze maladieën. Dat kan alleen maar omdat we ons goed en begrepen voelen bij jou. En dat komt deels door wie je geworden bent door de diabetes, door de strubbelingen en het vechten. Bedankt en veel succes in je verdere leven en bij alles wat je doet

  11. Zo fijn dat je een stukje van je privé leven deelt, Sarah, waarbij je heel wat mensen kunt bereiken die ook dagdagelijks te maken hebben met diabetes of een andere chronische ziekte. Vaak hebben mensen een rugzak die onzichtbaar is en ik vind het net goed dat er begrip kan zijn voor mensen hun keuzes, hun gedrag als je weet wat er allemaal in die rugzak steekt. We zijn allemaal mensen en kunnen elkaar versterken en helpen dragen! Ik bewonder je voor zoveel inzet en kracht en ben zeker dat je heel wat mensen positief beïnvloedt met jouw enthousiasme, jouw inzet, jouw winkelaanbod en die prachtige glimlach. Sterk. Dat je de zaak zelfs nog kan uitbreiden, heb je zelf verdiend. Proficiat! ♥️

  12. Hier zijn geen woorden voor… alleen jij doet da super en je bent er voor je winkel en je klanten .
    Ikzelf in juli heel zware diagnose gekregen en versta. Je heel goed dat het niet altijd even makkelijk is, alhoewel sommige zeggen alles komt goed… maar dat is er niet, hopelijk kan ik nog lang komen breien 🧶 is toch een dagje ontspanning. Weet 1 ding dag met een keer en luisteren naar je lichaam, je doet dit super 👍🏻👍🏻👍🏻 dikke knuffel

  13. Dank je Sarah om je verhaal te delen met ons! In een wereld waar nog veel taboe heerst rond ziek zijn en chronische ziektes is het des te belangrijk om dit te doen. Ik heb alleen maar meer bewondering voor je!
    En elk steekje die je helpt? Begrijp ik volkomen!
    Liefs

  14. Jouw verhaal gelezen en steeds stiller geworden per zin ik las. Sterke, sterke madam!
    En ergens zo’n herkenbaar gevoel, mijn oma inspireerde mij tot breien toen ik platte rust in het ziekenhuis bij m’n tweede zoontje, 9 weken lang. Tijd genoeg voor een eerste dekentje (vol fouten) en nadien wat sokjes die hij droeg in het warmtebedje….. of hoe een hobby een passie kan worden en je per steekje een stukje sterker in het leven laat staan. En dat stukje sterker hebben wij ook aan jou te denken, en je eeuwige glimlach, raad en daad. Chapeau! ❤️

  15. Respect voor je verhaal. Jij bent inderdaad een echte doorzetter. Het is dan ook altijd een plezier om naar je winkel te komen, want dat is echt ‘the place to be’: heb je wol nodig, een babbel of een verstrooiing: jouw mensenkennis zijn zo een meerwaarde en geven een goed gevoel om daarna happy naar huis te gaan. Het ‘thuis’ gevoel doet zo goed. Je bent een moederke van onze CaféCrochet-familie. Jouw obstakels en de weg naar hebben je gemaakt tot wat je nu bent.
    Tot snel!

  16. Mooi verhaal je bent een sterke dame en je doet alles heel goed de winkel vind ik nu al super mooi en al die workshops ik wens je veel succes met café crochet

  17. Heel mooi verwoord wat eigenlijk elke dag een uitdaging is!Ik weet waarover je spreekt,mijn dochter kreeg op 11jarige leeftijd ook type 1.Het is iets wat niemand ziet maar elke dag bij je is.Proficiat dat je hier zo open over bent en in je winkel kom ik heel graag,altijd behulpzaam en vriendelijk.Doe zo voort.Tot binnenkort.

    1. Het is iets wat je helemaal vormt. Je krijgt aan die leeftijd een mentale weerbaarheid die enorm is en een geweldige bewustwording van je lichaam en hoe het werkt. Het is ongelofelijk hoe een lichaam kan aangeven wat goed is voor het en wat niet. Ook als moeder moet dit een serieuze impact hebben gehad, als ik dit aan mijn eigen verhaal spiegel. Dus respect terug Ria.

  18. Respect Sara , om hier je verhaal met ons te delen.
    Men ziet niet altijd of iemand ziek is, maar hoe jij elke dag met veel passie en doorzettingsvermogen in jou winkeltje staat en elke klant met veel liefde te woord staat. Je bent een topper!!!!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *